Hieronim Cichoń (ur. 25 kwietnia 1946  w Gnieźnie) – matura 1964 r.,  magister inżynier fortyfikacji, pułkownik Wojska Polskiego. Uczestnik wycofania wojsk sowieckich (rosyjskich) z Polski

Absolwent Liceum Ogólnokształcącego im. B. Chrobrego w Gnieźnie. W 1964 r. wstąpił do Oficerskiej Szkoły Wojsk Inżynieryjnych im. gen. Jakuba Jasińskiego. Po ukończeniu szkoły w 1967 r. i mianowaniu do stopnia podporucznika dowódca plutonu, kierownik robót, kierownik odcinka robót, dowódca kompanii w 30 pułku inżynieryjno-budowlanym w Olsztynie. Uczestniczył  w realizacji  zadań fortyfikacyjnych ważnych dla systemu obronności Państwa. W latach 1972 - 1976 słuchacz fakultetu fortyfikacji i budownictwa podziemnego Wojskowej Akademii Inżynieryjnej w Moskwie. Po ukończeniu akademii dowódca Grupy Specjalnej w 27 pułku inżynieryjno-budowlanym w Gnieźnie. Brał udział w realizacji zadań fortyfikacyjnych Układu Warszawskiego. Od 1982 r. szef sztabu 24 Polowej Technicznej Bazy Łączności. Od maja 1985 r. przeniesiony służbowo do Sztabu Generalnego Wojska Polskiego - starszy oficer Oddziału Maskowania Operacyjnego Zarządu Operacyjnego. Sztabu Generalnego Wojska Polskiego. W 1986 r. ukończył studia podyplomowe w Akademii Sztabu Generalnego Wojska Polskiego w Rembertowie. W latach 1987 - 1988 szef  oddziału maskowania operacyjnego. Za zasługi w wykonywaniu zadań fortyfikacyjnych wyróżniony w 1987 r. medalem pamiątkowym Zasłużonemu Saperowi Wojska Polskiego. W l. 1989 - 1990 skierowany do służby w Oddziale Stanowisk Dowodzenia i Teatru Działań Wojennych Zarządu Operacyjnego Sztabu Zjednoczonych Sił Zbrojnych Państw Stron Układu Warszawskiego.

Po rozwiązaniu Sztabu ZSZ skierowany do służby w Biurze Pełnomocnika Rządu RP ds. Pobytu Wojsk Radzieckich w Polsce (później Wojsk Federacji Rosyjskiej) w Urzędzie Rady Ministrów. Początkowo w wydziale przejmującym mienie poradzieckie, następnie od października 1991 r. naczelnik Wydziału Organizacyjno-Operacyjnego.

Uczestnik wycofania wojsk sowieckich (rosyjskich) z Polski. W czasie wycofania wojsk  z Polski uczestniczył w opracowaniu dokumentów normujących proces wycofania. Opracował i  wynegocjował  "Protokół dotyczący otwarcia i działalności przejścia granicznego na lotnisku Legnica będącym w użytkowaniu wojsk FR z dnia 5 stycznia 1993 r”, który "zakrył” ostatnią dziurę w polskim niebie", a także "Protokół o statusie Misji Wojskowej Federacji Rosyjskiej w Polsce". Członek Polsko-Rosyjskiej Komisji Mieszanej. 

Z ramienia Rządu Rzeczypospolitej przejmował mienie i uczestniczył w wycofaniu wojsk sowieckich z takich garnizonów jak: Jawor, Legnica, Świdnica, Borne Sulinowo, Świętoszów, Białogard, Bagicz (Kołobrzeg), Chojna, Września, Sokołowo, Sypniewo, Wschowa i inne. Za wycofanie wojsk sowieckich  wyróżniony przez prezydenta Rzeczypospolitej Lecha Wałęsę Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. Po zakończeniu wycofania wojsk sowieckich skierowany do pracy, jako oficer WP, poza wojsko - na stanowisko wicedyrektora Departamentu Spraw Obronnych w Ministerstwie Finansów, później wicedyrektora Departamentu Finansowania Bezpieczeństwa Państwa Ministerstwa Finansów. Zwolniony do rezerwy w 1997 r., Pracował do 2000 r. na  stanowisku wicedyrektora ww. departamentu.

Od 2000 r. zastępca dyrektora Zakładu Obsługi Ministerstwa Finansów. Pracował na stanowisku związanym z eksploatacją obiektów budowlanych. Działacz Polskiego Związku Działkowców, działacz  wspólnot mieszkaniowych.

Odznaczenia:  m.in. Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski , Złoty i Srebrny Krzyż Zasługi,   medal XL-lecia , odznaczenia resortowe MON i MSW, medal pamiątkowy Zasłużonemu Saperowi Wojska Polskiego, oznaka srebrna Zasłużony dla Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych. Za działalność społeczną odznaczony oznaką srebrną "Zasłużonemu Opolszczyźnie", złotym medal Opiekun Miejsc Pamięci Narodowej, oznaką "Za Zasługi dla Polskiego Związku Działkowców".