Profesor dr hab. Krzysztof Golankiewicz urodził się 21 czerwca 1931 roku w miejscowości Słonim w ZSRR. Liceum Ogólnokształcące ukończył w Gnieźnie w 1951 roku, a studia wyższe odbył na Wydziale Matematyki, Fizyki i Chemii Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, uzyskując dyplom magistra chemii w 1955 roku. Profesor K. Golankiewicz został zatrudniony jako asystent w ówczesnej Katedrze Chemii Organicznej. Rozprawę doktorską obronił w 1958 roku, a stopień doktora habilitowanego uzyskał w 1963 roku. Tytuł profesora nadzwyczajnego otrzymał w 1971 roku, a profesora zwyczajnego w 1976 roku. W 1959 roku profesor Golankiewicz jako jeden z pierwszych kandydatów z UAM otrzymał roczne stypendium Fundacji Rockefellera na staż naukowy w Harvard University USA, gdzie pracował pod kierunkiem późniejszego laureata Nagrody Nobla prof. R.B. Woodwarda. W latach 1967 – 68 pracował jako Research Associate w University of Illinois, Urbana Champane USA pod kierunkiem prof. N.J. Leonarda, a w 1993 roku przebywał jako visiting profesor w University of Floryda, Gainesville USA na zaproszenie strony amerykańskiej. Nawiązane bliskie kontakty naukowe z uniwersytetami amerykańskimi prof. Golankiewicz konsekwentnie wykorzystywał nie tylko do podnoszenia poziomu badań prowadzonych w UAM, ale w równym stopniu do rozwoju młodej kadry naukowej. W jego zespole badawczym stało się regułą, że każdy doktorant po obronie doktoratu wyjeżdżał na stypendium naukowe do USA z jego poręczenia. 
       Profesor Krzysztof Golankiewicz opublikował ponad 150 oryginalnych prac i rozpraw naukowych. Profesor Krzysztof Golankiewicz wygłosił ponad 100 referatów i komunikatów naukowych na krajowych i międzynarodowych zjazdach i kongresach naukowych nierzadko będąc zapraszany do przewodniczenia obradom. Tematyka badawcza prof. Golankiewicza dotyczyła chemii, fotochemii a w szczególności organicznych związków heterocyklicznych o dużym znaczeniu biologicznym. Za swoje osiągnięcia badawcze prof. Golankiewicz otrzymał liczne odznaczenia  państwowe oraz w latach 1970, 1973, 1976, 1978 i w 1988 nagrody Ministra Edukacji Narodowej, a w latach 1972 i 1984 nagrody Sekretarza Naukowego Polskiej Akademii Nauk oraz liczne nagrody Rektora UAM. 
       O wadze problematyki naukowej prof. Golankiewicza świadczy najlepiej fakt, że znajdowała się ona w tzw. programach badawczych centralnie koordynowanych. Prof. dr hab. Krzysztof Golankiewicz wypromował 21 doktorów, z których pieciu jest samodzielnymi pracownikami nauki. Był promotorem około 150 prac magisterskich. Prof. K. Golankiewicz aktywnie uczestniczył w organizacji pracy naszej Uczelni jak i życia naukowego nie tylko w Ośrodku Poznańskim ale i w kraju. W latach 1973-78 był  przewodniczącym Komisji Nauk Chemicznych Poznańskiego Oddziału PAN. Zainicjował on odbywanie okresowych środowiskowych konferencji naukowych służących wymianie doświadczeń naukowych chemików poznańskich i północnozachodniej Polski. 
        W latach 1972-76 był członkiem Komitetu Nauk Chemicznych PAN i Komisji Spektroskopowej PAN. W latach 1968-72 był prodziekanem Wydziału Matematyki, Fizyki i Chemii UAM, a w latach 1972-81 prorektorem UAM. W latach 1968-73 był kierownikiem Zakładu Chemii Organicznej Instytutu Chemii UAM, a w latach 1973-75 dyrektorem tegoż Instytutu. W 1978 roku został Kierownikiem Zakładu Syntezy i Struktury Związków Organicznych Wydziału Chemii UAM. Profesor Krzysztof Golankiewicz był członkiem licznych towarzystw naukowych krajowych i zagranicznych jak np. Polskie Towarzystwo Chemiczne, Poznańskie Towarzystwo Przyjaciół  Nauk, Association of Harvard Chemists i Association of Illinois Chemists. Profesor Krzysztof Golankiewicz zyskał międzynarodowy autorytet jako uczony, szacunek kolegów i wielką sympatię  młodzieży akademickiej, którą darzył niezwykłą życzliwością.