 "Jest takie miejsce na mapie,
Co Grodem Lecha się zwie
Tu żyli moi dziadowie,
Tu przyszło żyć także i mnie."
30 stycznia 2015 roku ksiądz kanonik Zbigniew Lewandowski skończył 93 lata.
Życzymy księdzu 100 lat !!!
W swoich wspomnieniach ksiądz kanonik Zbigniew Lewandowski napisał:
Nie jestem wprawdzie gnieźnianinem z urodzenia, ale parędziesiąt lat spędziłem w tym Mieście pozwala mi je uważać za "swoje".
Urodziłem się 30 stycznia 1922 roku w Bydgoszczy. Do Gniezna jeszcze przed wojną jako uczeń gimnazjalny, - podziwiałem wielką katedrę i wspaniałą konfesję św. Wojciecha. Głęboko utkwił mi w pamięci obraz katedry oglądany z przeciwnego brzegu jeziora Jelonek. To zostało w głębi mojej „psyche” w mrocznym okresie wojennym.
Wojna 1939 r. był czasem trudnym dla mnie. W kwietniu 1939 r. wzięto mnie przymusowo do pracy w Niemczech. Byłem robotnikiem rolnym.
W maju 1945 r. wróciłem do domu do Bydgoszczy.
Rok później, po złożeniu egzaminu dojrzałości, znalazłem się w Gnieźnie w Prymasowskim Seminarium Duchownym Tak więc okres dwu letnich studiów filozoficznych przeżyłem w Gnieźnie. Natomiast studia teologiczne odbyłem w Poznaniu. Święcenia kapłańskie otrzymałem z rąk księdza kardynała Stefana Wyszyńskiego w czcigodnej katedrze gnieźnieńskiej. 7 czerwca 1952 r. pierwsza placówka duszpasterska była dla mnie we Wrześni. W marcu 1954 r. wróciłem na dłuższy do Gniezna. To nowe zamieszkanie w Gnieźnie dość długie, bo do roku 1967 r. – praca wśród młodzieży gimnazjalnej ( główne moje zajęcie ) związała mnie z tym Miastem i jego mieszkańcami. W roku szkolnym 1953/54 w okresie tym pracowałem w następujących szkołach: Liceum Ogólnokształcące nr 15 imienia błogosławionej Jolenty, Technikum Gastronomicznym, Zasadniczej Szkole Handlowej, Zasadniczej Szkole Odzieżowej. Od 1 stycznia 1957 r. po październiku 1956 r. nauczałem w Liceum Ogólnokształcącym nr 16 im Bolesława Chrobrego.
We wrześniu 1960 r zabroniono nauczania religii we wszystkich szkołach. Odtąd uczyłem religii w salach katechetycznych przy kościele OO Franciszkanów.
Dziewczęta i chłopcy gorliwie uczęszczali na katechizm. Młodzież w tamtych czasach była bardzo dobra. Praca wśród nich była dla mnie radością i wielką przyjemnością. Wymagała jednak wielkiego wysiłku fizycznego – od poniedziałku do soboty (ponad 40 godzin tygodniowo).
Wielką radością były niedzielne spotkania z młodzieżą w przepięknym kościele garnizonowym. Kochałem moje kapłaństwo, kochałem pracę z młodzieżą, starałem się zawsze przygotowanym stać przed nimi.
Lata od 1 lipca 1967 r. do 1 lipca 1998 r. – tak więc 31 lat byłem proboszczem parafii w Mieścisku – od Gniezna tylko 30 km.
Na spoczynek emerytalny przeszedłem w 1998 r. wróciłem do Gniezna zamieszkałem w domu księży emerytów w Gnieźnie na ul. Chociszewskiego 4-6.
Spacerując po Gnieźnie, po jego ulicach parkach i nad jeziorami odtwarzam w swoim wnętrzu historyczne wydarzenia,
„kocham to miasto, te domy, ulice,
Katedrę na Wzgórzu Lecha
I ptasie koncerty, i noc świętojańska/
Dzwoniący głos dzwonu Wojciecha".
Gniezno 21-05-2000r
ks. Zbigniew Lewandowski |
