Prof. Józef Kostrzewski ur.25-02-1885 r. w Węglewie k. Gniezna  zm. 19-10-1969 r. w Poznaniu. Uczęszczał do Królewskiego Gimnazjum w Ostrowie, gdzie udzielał się w organizacjach samokształceniowych i patriotycznych (m.in. Towarzystwo Tomasza Zana). W Ostrowie nawiązywał kontakty z lokalnym środowiskiem politycznym, uczęszczał na wykłady polityczno-historyczne do księgarni Stefana Rowińskiego. W 1897 z powodu braku promocji do klasy IV (niższej tercji) przenosi się do Królewskiego Gimnazjum w Gnieźnie.Po aresztowaniach i procesie gnieźnieńskich gimnazjalistów, w 1903 reaktywuje tam działalność T.T.Z i w tym samym czasie nawiązuje kontakt z założonym w 1902 przez prof. Wincentego Lutosławskiego krakowskim Stowarzyszeniem Religijno-Patriotycznym „Eleusius” w efekcie zakłada Wielkopolski „Eleusius” i przyjmuje pseudonim „Wielki Eleuteryk”. W roku przedmaturalnym zadenuncjowany za działalność w T.T.Z i „Eleusius” zmuszony jest się przenieść z Gniezna do Konigliches Auguste Victoria Gymnasium w Poznaniu gdzie w 1907 zdał maturę.

W latach poznańskich działał w miejscowym Towarzystwie Przyjaciół Nauk, w jego Wydziale Archeologicznym. Był też wówczas współredaktorem Zapisków Archeologicznych Poznańskichi Albumu prehistorycznych zabytków Wielkiego Księstwa Poznańskiego (1833-1915). Uczestniczył w Ogólnopolskim Zjeździe Filomackim w Warszawie, po którym został przez władze rosyjskie aresztowany. Po zwolnieniu studiował historię w Krakowie, następnie doktoryzował się w Friedrich-Wilhelms-Universität w Berlinie pod kierunkiem prof. Gustafa Kossiny. Po I wojnie światowej angażował się w powstanie Uniwersytetu Poznańskiego. Pełnił funkcję kuratora i otrzymał godność filistra honoris causa korporacji akademickiej Filomatia Posnaniensis. Członek korespondent Polskiej Akademii Umiejętności od 1928, a od 1935 roku jej członek czynny.

Był jednym z twórców teorii autochtonicznej w archeologii polskiej, która zakładała historyczną ciągłość osadnictwa słowiańskiego na terenie Polski od prehistorii. Na tym polu wdał się w polemikę z archeologami niemieckimi - Gustafem Kossinną i Bolko von Richthofenem, za co w czasie II wojny wpisany został na listę wrogów III Rzeszy. Po przegranej przez Polskę kampanii wrześniowej, na uniwersytecie w Poznaniu pojawili się archeolodzy w mundurach SS, a prof. Kostrzewski tylko dzięki pomocy przyjaciół oraz szybkiej ucieczce zdołał ocalić życie. W czasie okupacji ukrywał się pod zmienionym nazwiskiem w Burzynie pod Tuchowem (pow. tarnowski) oraz Zarzeczu k. Niska (w należącym do Stanisława Hofmokla folwarku Klemensówka), ponieważ tropiło go Gestapo.

Po wojnie od 1952 członek tytularny, od 1957 członek rzeczywisty Polskiej Akademii Nauk. Otrzymał od macierzystego uniwersytetu 25 lutego 1965 tytuł doctora honoris causa. Ten tytuł nadały mu również inne uczelnie krajowe (np. Uniwersytet Jagielloński w Krakowie) i zagraniczne (np. Uniwersytet Humboldta w Berlinie). Uhonorowany wieloma odznaczeniami krajowymi (m.in. Orderem Sztandaru Pracy I klasy w 1957) i zagranicznymi (m.in.: Oficer Legii Honorowej w 1937; Krzyż Komandorski Orderu Świętego Grzegorza Wielkiego w 1964).

Powstanie Wielkopolskie wspomnijmy to jeszcze raz 

Członkowie Stowarzyszenia Absolwentów I Liceum im. Bolesława Chrobrego razem z sympatykami od kilku lat przed Świętem Zmarłych kwestują na gnieźnieńskich cmentarzach. Z zebranych pieniędzy wykonano następujące prace:

 • na cmentarzu św. Piotra odnowiliśmy grób Józefa Tyca – przewodniczącego Rady Miasta w okresie Wiosny Ludów,

 • na cmentarzu św. Piotra dokonaliśmy renowacji grobu Fortunata Jagielskiego – profesora Gimnazjum im. B. Chrobrego w Gnieźnie, • współfinansowaliśmy renowację nagrobka Urszuli Rajewskiej – profesorki obecnego II liceum Ogólnokształcącego w Gnieźnie,

• w następnych latach zakończyliśmy odnowę kolejnych 2 nagrobków członków rodziny Fortunata Jagielskiego w kwaterze nauczycielskiej na cmentarzu św. Piotra,

• na cmentarzu przy ul. Witkowskiej odbudowaliśmy nagrobki Edmunda Schultza i małżeństwa Pelczarów - profesorów I Liceum Ogólnokształcącego w Gnieźnie,

• w 2015 roku przekazaliśmy kwotę 5.000 zł na renowację zabytkowego obelisku upamiętniającego powstanie cmentarza św. Piotra.

• w tym roku przeprowadzamy prace konserwatorskie grobu pułkownika Marjana Burzmińskiego na cmentarzu św. Piotra. Grób ten, który ozdabia uszkodzona figura Matki Boskiej z Dzieciątkiem Jezus na ręku wymaga całkowitej odbudowy. Obecnie odtwarzana jest brakująca główka Dzieciątka oraz uszkodzone elementy postaci Matki Boskiej, wymianie podlegać będzie także pozostała część nagrobka.

W tym roku zebrano 4260 zł i 16 gr.

dyrektor: mgr Paweł Matkowski

z-ca dyrektora mgr Agnieszka Janas

z-ca dyrektora dr Maria Magdalena Nowak

30 sierpnia poegnaliśmy Panią dyrektor Bogusławe Młodzikowską, która z dniem jutrzejszym przechodzi na emeryturę.

DYPLOM

Smutek… w I LO im. B. Chrobrego

Smutek widoczny na zmarszczonych czołach,

I łza  w niejednym oku się kręci

Bo  dzień rozstania przeżywa szkoła

Szkoła, lecz nie absolwenci !

 

Po cóż wylewać wzniosłych słów potoki,

Starczą dwa szczerze mówione słowa:

- SERDECZNE DZIĘKI –  kierując kroki

Aby z szacunkiem Twą dłoń ucałować.

 

Choć z  żalem  Panią Dyrektor żegnamy

W dziękczynnym się chyląc  ukłonie,

To niech  się Chrobry martwi stratą Damy,

My nie tracimy boś w NASZYM jest  gronie.

Dobra zmiana

Rzecz doprawdy niesłychana!

Zakląć aż człowieka kusi,

Jest w „Pomniku” DOBRA ZMIANA!

Pozbyli się tam Bogusi.

Wymieniać żarówkę, która świeci jasno,

To jakby Chrobremu miecz z ręki wytrącić.

Kto tak postępuje, ten ma w głowie ciasno!

Taka  „dobra zmiana”, czystą wodę  mąci.

 

 

Myśli na dzisiaj dworskiego trefnisia…

(pożegnanie Pani Dyrektor Bogusławy Młodzikowskiej Pierwszej Damy Dworu „Chrobrego – 30 sierpnia 2016r.)

 

 

Zaćmienie…?

Gasić „Słońce” nad Chrobrego dworem…???

To bezmyślne albo chore!

 

 

W talii nie ma anomalii

Fiku - miku, czary – mary,

Była „stara” a jest „stary”

Bolka mina zatroskana,

Martwi go ta „dobra zmiana”.

Zasadne Chrobrego żale –

Nie przebije damy walet !!!

 

 

Larum Chrobrego

„Coś”  na dworze króla miesza,

Nowy „paź” chce go pocieszać.

Lecz Chrobry podnosi lament:

Ja chcę „starą” Pierwszą Damę!

 

 

Skutek - smutek

„Dobrej zmiany” efekt „dobry” :

Płacze świta, smutny Chrobry…

 

                                                                     Ku uciesze

                                                                        Nadworny błazen- Witadek